Οι μαθητές του Γ1΄στο Δημοτικό Σχολείο Αλιάρτου ευαισθητοποιούνται σε θέματα Εθελοντισμού υπέρ της Ειρήνης και της Ανάπτυξης με αφορμή τον μύθο για την ασπίδα του Αχιλλέα.
Ο Ήφαιστος ήταν ο θεός της φωτιάς. Παράξενος θεός στ’ αλήθεια… Βάδιζε κούτσα κούτσα. Ήταν άσχημος, αλλά έφτιαχνε όμορφα πράγματα. Όταν στη μάχη των Αχαιών με τους Τρώες σκοτώνεται ο Πάτροκλος από τον Έκτορα, έχοντας πάνω του τα θεϊκά όπλα του Αχιλλέα, ο Έκτορας τα παίρνει δικά του. Η μητέρα του Αχιλλέα, πηγαίνει στον Όλυμπο και φέρνει για το γιο της καινούργια πανοπλία, που την έφτιαξε ο Ήφαιστος για να τη δώσει στον γιο της που είναι απαρηγόρητος για το χαμό του φίλου του.
Ο Ήφαιστος βάζει όλη την τέχνη του για να φτιάξει την καινούργια πανοπλία του Αχιλλέα. Μα πιο πολύ δούλεψε τη στρογγυλή του ασπίδα. Βάζει πρώτη τη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό με τον ήλιο, το φεγγάρι και όλα τα αστέρια. Έπειτα αρχίζει να σχεδιάζει δύο πολιτείες δίπλα δίπλα. Στην πρώτη πολιτεία οι άνθρωποι έχουν ειρήνη. Παντρεύουν τα παιδιά τους με τραγούδια και χαρές και λύνουν τις διαφορές τους ειρηνικά . Στην άλλη πολιτεία έχουν πόλεμο. Μέσα στην πόλη έχουν μείνει οι γυναίκες, τα παιδιά και οι γέροντες, ενώ έξω από τα τείχη, δύο στρατοί έχουν πέσει στη μάχη. Οι λαβωμένοι και οι νεκροί κείτονται ολόγυρα.
Έτσι, ο Ήφαιστος ιστορεί τις χαρές της ειρήνης και τις συμφορές του πολέμου. Έπειτα, απεικονίζει τους γεωργούς που όργωναν τα χωράφια, τους εργάτες που θέριζαν με τα δρεπάνια, βάζει αμπέλια φορτωμένα σταφύλια και ανθρώπους που τα τρυγούσαν τραγουδώντας, βάζει βοσκούς που έβοσκαν τα κοπάδια τους, βάζει αγόρια και κοπέλες, που χόρευαν με άνθη στα μαλλιά τους. Και γύρω γύρω βάζει τον απέραντο ωκεανό να αστράφτει. Και όταν τελειώνει στέκεται να την κοιτάξει. Ξέρει πως αν οι άνθρωποι προσέξουν την ομορφιά της ασπίδας δεν θα θέλουν πια να πολεμούν. Θα θέλουν να χορεύουν και να τραγουδούν, να οργώνουν τα χωράφια τους, να τρυγούν τ’ αμπέλια τους και να βόσκουν τα κοπάδια τους. Θα θέλουν να ζουν ειρηνικά.
Και είναι αυτή η ασπίδα του Αχιλλέα το πρώτο, το μοναδικό όπλο που φτιάχτηκε ποτέ και δεν προσκαλεί σε πόλεμο, αλλά σε ειρήνη.

Αντλώντας έμπνευση από τον αρχαίο αυτό μύθο οι μαθητές δίπλωσαν μία κόλλα Α4 στη μέση. Από τη μια μεριά ζωγράφισαν εικόνες σε καιρό πολέμου και από την άλλη μεριά εικόνες σε καιρό ειρήνης.
Όλες οι ζωγραφιές έγιναν μια μικρή ταινία στην οποία ως μουσική διαλέξαν το υπέροχο τραγούδι «Ειρήνη» του Μ. Θεοδωράκη και του Β.Παπακωνσταντίνου.
Ο Ήφαιστος βάζει όλη την τέχνη του για να φτιάξει την καινούργια πανοπλία του Αχιλλέα. Μα πιο πολύ δούλεψε τη στρογγυλή του ασπίδα. Βάζει πρώτη τη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό με τον ήλιο, το φεγγάρι και όλα τα αστέρια. Έπειτα αρχίζει να σχεδιάζει δύο πολιτείες δίπλα δίπλα. Στην πρώτη πολιτεία οι άνθρωποι έχουν ειρήνη. Παντρεύουν τα παιδιά τους με τραγούδια και χαρές και λύνουν τις διαφορές τους ειρηνικά . Στην άλλη πολιτεία έχουν πόλεμο. Μέσα στην πόλη έχουν μείνει οι γυναίκες, τα παιδιά και οι γέροντες, ενώ έξω από τα τείχη, δύο στρατοί έχουν πέσει στη μάχη. Οι λαβωμένοι και οι νεκροί κείτονται ολόγυρα.
Έτσι, ο Ήφαιστος ιστορεί τις χαρές της ειρήνης και τις συμφορές του πολέμου. Έπειτα, απεικονίζει τους γεωργούς που όργωναν τα χωράφια, τους εργάτες που θέριζαν με τα δρεπάνια, βάζει αμπέλια φορτωμένα σταφύλια και ανθρώπους που τα τρυγούσαν τραγουδώντας, βάζει βοσκούς που έβοσκαν τα κοπάδια τους, βάζει αγόρια και κοπέλες, που χόρευαν με άνθη στα μαλλιά τους. Και γύρω γύρω βάζει τον απέραντο ωκεανό να αστράφτει. Και όταν τελειώνει στέκεται να την κοιτάξει. Ξέρει πως αν οι άνθρωποι προσέξουν την ομορφιά της ασπίδας δεν θα θέλουν πια να πολεμούν. Θα θέλουν να χορεύουν και να τραγουδούν, να οργώνουν τα χωράφια τους, να τρυγούν τ’ αμπέλια τους και να βόσκουν τα κοπάδια τους. Θα θέλουν να ζουν ειρηνικά.
Και είναι αυτή η ασπίδα του Αχιλλέα το πρώτο, το μοναδικό όπλο που φτιάχτηκε ποτέ και δεν προσκαλεί σε πόλεμο, αλλά σε ειρήνη.

Αντλώντας έμπνευση από τον αρχαίο αυτό μύθο οι μαθητές δίπλωσαν μία κόλλα Α4 στη μέση. Από τη μια μεριά ζωγράφισαν εικόνες σε καιρό πολέμου και από την άλλη μεριά εικόνες σε καιρό ειρήνης.
Όλες οι ζωγραφιές έγιναν μια μικρή ταινία στην οποία ως μουσική διαλέξαν το υπέροχο τραγούδι «Ειρήνη» του Μ. Θεοδωράκη και του Β.Παπακωνσταντίνου.
«Η Ειρήνη χάραζε και χαρά στην πλάση,
σε μεγάλους και παιδιά, σ’ ουρανούς και δάση.
Αχ ειρήνη, ειρήνη μας, έλα στα παιδάκια, έλα στα παιδάκια, να ξεχάσουν πολέμους, πίκρες και φαρμάκια…».
Πρόσφατα σχόλια