Η γιαγιά, το παιδί κι ο κιθαρίστας Φουμ, Φουμ, Φουμ! Αν ο μικρός Χριστός γεννιόταν στην Αθήνα του σήμερα, Αντώνης Παπαθεοδούλου, εκδ. Πατάκη (ελεύθερο για χρήση (6-12 ετών). Θέμα: Αλληλεγγύη
«Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας», Όσκαρ Ουάιλντ. Στον ίδιο σύνδεσμο, αφήγηση από τον Δημήτρη Χορν. Επίσης στο στο https://antikleidi.com/2012/11/28/happy-prince/. Επίσης στο https://www.ebooks4greeks.gr Θέμα: Προσφορά
- Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί
«Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, ακέριος μοναχός του. Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι ηπείρου, ένα μέρος στεριάς. Αν η θάλασσα ξεπλύνει ένα σβόλο χώμα, η Ευρώπη γίνεται μικρότερη. Όπως κι αν ξεπλύνει ένα ακρωτήρι ή ένα σπίτι φίλων σου ή δικό σου. Κάθε ανθρώπου ο θάνατος λιγοστεύει εμένα τον ίδιο, γιατί είμαι ένα με την Ανθρωπότητα. Κι έτσι ποτέ σου μη στέλνεις να ρωτήσεις για ποιον χτυπά η καμπάνα. Χτυπάει για σένα». Τζον Ντoν (1572-1631)
Ποίηση
Ποίημα στους φίλους (αποσπάσματα)
Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.
Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις.
Μπόρχες, Χ. Λ. (1995), Ποιήματα.
Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα και http://digitalschool.minedu.gov.gr
Την πόρτα ανοίγω το βράδυ
Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά.
Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος, του κόσμου αδερφός.
Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν,
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα ‘ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.
Τάσος Λειβαδίτης, 1978
Από το μουσικό έργο του Μίκη Θεοδωράκη Τα λυρικά
και http://www.mikistheodorakis.gr/el/music/listen/1000songs/?comp=38
Να σκέφτεσαι τους άλλους..
Καθώς ετοιμάζεις το πρωινό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς να ταΐζεις τα περιστέρια.
Όταν πολέμους ξεκινάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους λαχταρούν την ειρήνη.
Όταν πληρώνεις το νερό, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν.
Όταν γυρνάς στο σπιτικό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους ζουν σε αντίσκηνα.
Όταν τ’ αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν.
Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν.
Και καθώς σκέφτεσαι εκείνους, τους άλλους,
Στον εαυτό σου γύρισε και πες:
«Αχ και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι».
Μαχμούντ Νταρουΐς, Παλαιστίνιος ποιητής
Μετάφραση: Τζένη Καραβίτη
………………………………..
…Τα πράγματα ανήκουν όχι σ’ όποιον λάχει,
μα σ’ όποιον τα γνοιάζεται και χαίρεται που τα’ χει.
Γιατί με του κόσμου τα καλά οι χορτάτοι,
Χίλια σπίτια κι αν έχουν λαχταράνε παλάτι…
Και αντί να κοιτάνε πώς θα τα φροντίσουν,
Πολεμάνε οι καλοί σου πιο πολλά ν’ αποκτήσουν.
Μονάχα ο φτωχός που ένα πράγμα ορίζει,
– μια γλάστρα ας πούμε ξέρει πόσο αξίζει…
Αλφόνσο Σάστρε
………………………………….
Το ψωμί είναι στο τραπέζι
Το ψωμί είναι στο τραπέζι
το νερό είναι στο σταμνί
το σταμνί στο σκαλοπάτι
δώσε του ληστή να πιει
Το ψωμί είναι στο τραπέζι
το νερό είναι στο σταμνί
το σταμνί στο σκαλοπάτι
δώσε του Χριστού να πιει
Δώσε μάνα του διαβάτη
του Χριστού και του ληστή
δώσε μάνα να χορτάσει
δώσ’ του αγάπη μου να πιει.
Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
http://libsearch.teiep.gr/Record/1%2F3512 Βιβλιοθήκη ΤΕΙ Ηπείρου
……………………………………………
Στην αργατιά, στη χωρατιά το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,
ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.
Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά μου.
Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου.
Κωστής Παλαμάς
Από τη συλλογή του «Ο κύκλος των τετράστιχων (1929)
http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=7&text_id=2293 Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα (Πύλη για την ελληνική γλώσσα)
………………………………………………………….
Αλληλεγγύη
Είναι εκεί δεν μπορώ ν’ αλλάξω
με δυο μεγάλα μάτια πίσω απ’ το κύμα
από το μέρος που φυσά ο αγέρας
ακολουθώντας τις φτερούγες των πουλιών
είναι εκεί με δυο μεγάλα μάτια
μήπως άλλαξε κανείς ποτέ του.
Τί γυρεύετε; τα μηνύματά σας
έρχουνται αλλαγμένα ώς το καράβι
η αγάπη σας γίνεται μίσος
η γαλήνη σας γίνεται ταραχή
και δεν μπορώ να γυρίσω πίσω
να ιδώ τα πρόσωπά σας στ’ ακρογιάλι.
Είναι εκεί τα μεγάλα μάτια
κι όταν μένω καρφωμένος στη γραμμή μου
κι όταν πέφτουν στον ορίζοντα τ’ αστέρια
είναι εκεί δεμένα στον αιθέρα
σα μια τύχη πιο δική μου απ’ τη δική μου.
Τα λόγια σας συνήθεια της ακοής
βουίζουν μέσα στα ξάρτια και περνάνε
μήπως πιστεύω πια στην ύπαρξή σας
μοιραίοι σύντροφοι, ανυπόστατοι ίσκιοι.
Έχασε πια το χρώμα αυτός ο κόσμος
καθώς τα φύκια στ’ ακρογιάλι του άλλου χρόνου
γκρίζα ξερά και στο έλεος του ανέμου.
Ένα μεγάλο πέλαγο δυο μάτια
ευκίνητα και ακίνητα σαν τον αγέρα
και τα πανιά μου όσο κρατήσουν, κι ο θεός μου.
Γεώργιος Σεφέρης
Στο http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?text_id=3140&hi=586405&cnd_id=
………………………………………
«Καταφύγια για τη νύχτα»
Ακούω πως στη Νέα Υόρκη
Στη γωνιά της 26ης Οδού και του Μπρόντγουαίη
Στέκει ένας άντρας κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα
Και στους άστεγους που μαζεύονται βρίσκει ένα καταφύγιο για τη νύχτα
Κάνοντας εκκλήσεις στους διαβάτες.
Ο κόσμος έτσι δε θ’ αλλάξει.
Δε θα καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις
Δε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης
Μα ωστόσο λίγοι άνθρωποι βρίσκουνε καταφύγιο για τη νύχτα
Για μια νύχτα τους φυλάγεις απ’ τον άνεμο
Το χιόνι που προορίζονταν γι’ αυτούς πέφτει στο δρόμο.
Σαν διαβάσεις τούτο ‘δω, μην κλείσεις το βιβλίο, άνθρωπε.
Λίγοι άνθρωποι βρίσκουνε καταφύγιο για τη νύχτα
Για μια νύχτα τους φυλάγεις απ’ τον άνεμο
Το χιόνι που προορίζονταν γι αυτούς πέφτει στο δρόμο
Μα ο κόσμος έτσι δε θ’ αλλάξει
Δε θα καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις
Δε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης.
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Πρόσφατα σχόλια