Το Γυμνάσιο Πέτρας, εξετάζει την έννοια του εθελοντισμού αξιοποιώντας ποικιλία πηγών, έχοντας όμως κύριο όπλο το μεράκι και το αμείωτο ενδιαφέρον για τη σημασία και την αξία του…Οι δραστηριότητες, κυρίως βιωματικές, προσέφεραν τροφή για σκέψη σε συμμετέχοντες στο Πρόγραμμα μαθητές και εκπαιδευτικούς!
Οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες των τριών ατόμων. Σε κάθε ομάδα δόθηκαν δύο ιστορίες σχετιζόμενες με εθελοντισμό. Οι ιστορίες επιλέχτηκαν από το υλικό του Βιβλίου του Μαθητή (Τεύχος 3) της σειράς «Νοιάζομαι και Δρω». Δόθηκε στους μαθητές χρόνος να δραματοποιήσουν αυτές τις ιστορίες, τις οποίες παρουσίασαν στις υπόλοιπες ομάδες. Στόχος της δραστηριότητας ήταν να συζητήσουν, αν οι δράσεις που αναφέρονταν στις ιστορίες είναι πραγματικά εθελοντικές ή όχι.
Στη δεύτερη συνάντηση παρουσιάστηκαν στην ομάδα τα βιντεάκια με τις δραματοποιημένες ιστορίες που παρουσίασαν οι μαθητές κατά τη διάρκεια της πρώτης συνάντησης. Μετά την προβολή κάθε ιστορίας ακολούθησε συζήτηση για το αν η δράση που παρουσιαζόταν κάθε φορά μπορούσε να θεωρηθεί ή όχι εθελοντισμός. Οι μαθητές κατέγραψαν σε αφίσες τις σκέψεις τους για το τι είναι και τι δεν είναι εθελοντισμός. Στη συνέχεια οι μαθητές του προγράμματος άρχισαν να συζητούν για το αν οι ίδιοι έχουν συμμετάσχει σε εθελοντική δράση, αν γνωρίζουν ανθρώπους που έχουν υπάρξει εθελοντές και αν έχουν ωφεληθεί από την εθελοντική δράση άλλων. Αναμφισβήτητα οι συζητήσεις ήταν εκτός από γόνιμες, πολύτιμες και συνεισέφεραν στην καλλιέργεια του πνεύματος της ενεργού πολιτειότητας…
Σε επόμενη συνάντηση οι μαθητές ξεκίνησαν με ενθουσιασμό να δημιουργούν το «δέντρο του εθελοντισμού», όπου στη βάση, στα κλαδιά και στον κορμό του αποφάσισαν να αναφέρουν τις αρχές του εθελοντισμού και τι προσφέρει ο αυτός στους εθελοντές και σε όσους επωφελούνται από εθελοντικές δράσεις. Προχωρώντας όμως στην επεξεργασία της έννοιας, τα παιδιά θέλησαν να αποδώσουν και το «σώμα του εθελοντή», στα μέλη του οποίου κατέγραψαν τα χαρακτηριστικά και τις αξίες που οδηγούν έναν άνθρωπο να σκεφτεί υπέρ του συλλογικού καλού…
Ακολούθησαν ασκήσεις της ομάδας, κατά τη διάρκεια των οποίων οι μαθητές χωρίστηκαν σε ζεύγη. Σε κάθε ζεύγος, ένας μαθητής είχε κλειστά τα μάτια και παρίστανε τον τυφλό ενώ ο δεύτερος με ανοιχτά τα μάτια τον οδηγό του. Στη συνέχεια όλοι οι μαθητές μπήκαν σε μια σειρά, έκλεισαν τα μάτια και καθοδηγήθηκαν από τον πρώτο στη σειρά. Στόχος της άσκησης ήταν η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης και συνεργασίας…
Θα ήταν περιττό να επισημάνει κανείς πόσο ουσιώδης είναι η συμμετοχική δραστηριότητα και η ενίσχυση του ομαδοσυνεργατικού κλίματος, όταν σκοπός δεν είναι άλλος από τη δημιουργία συνειδητών ανθρώπων, έτοιμων να προσφέρουν ό,τι μπορούν για μια καλύτερη αυριανή κοινωνία!
Πρόσφατα σχόλια